Εργασίες

• Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΕΥΧΟΣ 3

  26 Οκτωβρίου 2018
  (τεύχος 3ο) ...

• Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΕΥΧΟΣ 2

  24 Σεμπεμβρίου 2018
  (τεύχος 2ο) ...

• Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ...

  9 Ιούλίου 2018
  (τεύχος 1ο) ...

• ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ …ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ (Τρίτη συνέχεια)

  18 Οκτωβρίου 2017
  Λέει η γιαγιά μου: Τότες που φιάναμε το σπίτι, ο πατέρας σου αγάπαγε τη μάνα σου. Τσάμα (και άμα) πέρναγε η μάνα σου, οι μαστόροι φωνάζανε: Ω! Προκόπη, ω! Προκόπη ο συκοφάος. Φόριε η μάνα σου μία φανελίτσα, έτσι σα τσίτρινη όπως είναι ο συκοφάος τσαι ερχέτανε στην αδερφή της, τη θεία σου τη Λένη τσαι πέρναγε να πάει κατε τσει (εκεί) πίσου στο αλώνι του Λαμπράκη, που είχε η θεία σου η Λένη τα ζα (ζώα)....

• ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ (**Δεύτερη συνέχεια**)

  5 Ιούνίου 2017
  Μία δόση, το παππού τον Προκόπη, τον εχτύπησε ο Μήτσος ο Ρήγας μαζί με τον αδερφό του τον Βασίλη, στου Βάγια το μαγαζί. (που να ξέρανε ότι μετά από 40 περίπου χρόνια, το εγγόνι του ενός, ο πατέρας μου ο Προκόπης και η κόρη του άλλου, η μάννα μου η Βαγγελιώ θα παντρευτούν και θα γίνουν συμπέθεροι…). Ο Μήτσος ο Ρήγας είχε ένα χωράφι στα κατήφορα, από την ποκάτου μεριά από το χωράφι του παππού....

• ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ

  27 Φεβρουαρίου 2017
  Έχουν περάσει 50 περίπου χρόνια, (ήταν τέλη του 1960, αρχές του 1970), που καθόμασταν και κουβεντιάζαμε με τον παππού μου, (τον Γιάννη Προκοπίου Μούντριχα, ή τον Γιαγκούλα, όπως τον ήξεραν και τον έλεγαν όλοι). Αυτός μιλούσε και εγώ τον άκουγα και έγραφα. Στο παρελθόν σας έχω παρουσιάσει αρκετά από αυτά, με τις διάφορες εργασίες που έχω κάνει μέχρι τώρα. Από σήμερα και σε συνέχειες, θα δείτε και τα υπόλοιπα. Τα περισσότερα από αυτά έχουν σχέση κυρίως με την οικογένειά μου, που ήταν, μία μεσαία θα έλεγα οικογένεια του χωριού....

• ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΜΕ ΓΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑ ΑΓΙΩΡΓΗ

  9 Ιούλίου 2016
  Αφήγηση από τον Γιάννη Προκ. Μούντριχα (τον Γιαγκούλα) Το 1933, Αύγουστος μήνας θα ήτανε, δεν θυμάμαι ακριβώς, δουλεύαμε στο κάρβουνο και είχαμε να πληρωθούμε έξι μήνες. Θέλαμε να κάνουμε σωματείο. Το είχαμε μισοφιάξει δηλαδή. Είχαμε μαζέψει τις πενήντα πογραφάδες που χρειαζόντανε και ήτανε να καταθέσουμε τα χαρτιά στη Χαλκίδα, στο Πρωτοδικείο. Ειδοποιήσαμε να έρτει και ένας της ομοσπονδίας, της κεντρικής επιτροπής των Αθηνών, όπως είναι σήμερα η Γ. Σ. Ε. Ε....

• ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ

  5 Ιούλίου 2016
  Είκοσι τρεις (23) Αυγούστου γίνεται το πανηγύρι στο χωριό μας. Από τις είκοσι δύο (22) αρχίναγε. Παλιά για κάνα-δύο χρόνια, το κάνανε του Αγιωργιού και καταργήσανε το νιάμερα της Παναγίας, αλλά αρρωστήσανε, πεθάνανε πολλοί, έπαθε μεγάλο κακό το χωριό φοβηθήκανε και το γυρίσανε πάλι τα νιάμερα. Εγώ δεν το θυμάμαι το πανηγύρι του Αγιωργιού, έτσι είχα ακούσει από τη μάνα μου. Σημείωση: Άρα αυτά πρέπει να έγιναν πριν από το 1900, γιατί ο παππούς μου είχε γεννηθεί το 1903....

• Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ

  22 Μαΐου 2016
  Αγαπητοί φίλοι, συνδημότες. Το agiorgitatsi, όπως θα είδατε, (γιατί για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές, έχετε μπει ήδη στο agiorgitatsi), είναι μία ιστοσελίδα που ασχολείται, αποκλειστικά με το χωριό μου, τον Αγιώργη. Όλες οι εργασίες μου που περιέχονται σε αυτό, το έχουν ως σημείο αναφοράς. Η τελευταία , είναι ένα βίντεο-ντοκυμαντέρ για τον Αγιώργη, διάρκειας μιάμισης ώρας περίπου. Σε ένα μεγάλο μέρος αυτής της τελευταίας εργασίας μου, περιέχονται στοιχεία από την απογραφή που έκαναν οι Τούρκοι το 1474, σχεδόν αμέσως μετά την κατάληψη της Εύβοιας....

• ΑΓΙΩΡΓΗΤΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

  28 Δεκεμβρίου 2015
  Όλοι μας έχουμε δει πως είναι, όταν γύρω μας υπάρχει ομίχλη και προσπαθούμε να εντοπίσουμε κάτι που μας ενδιαφέρει. Όσο πιο κοντά μας είναι αυτό που προσπαθούμε να δούμε, τόσο πιο καθαρά το βλέπουμε. Αντίθετα όσο πιο μακριά μας είναι, γίνεται δυσδιάκριτο, δυσκολευόμαστε να το δούμε και μερικές φορές δεν το βλέπουμε καθόλου. Δεν το «λογιάζουμε», όπως έλεγε και η γιαγιά μου, όταν δεν έβλεπε κάτι καλά. Κάπως έτσι είναι και όταν προσπαθούμε να δούμε και να περιγράψουμε εικόνες και γεγονότα από το παρελθόν....

• ΤΖΙΜΗΣ ΡΕΤΣΑΣ

  30 Απριλίου 2013
  Έχουν περάσει περισσότερα από τριάντα πέντε χρόνια, από τότε που είχα την τύχη να συνομιλώ με τον Τζίμη. Τον αποκαλώ έτσι, «σκέτο» Τζίμη, γιατί το ήθελε μόνος του. Με μάλωνε, κάθε φορά που τον αποκαλούσα “κύριε Τζίμη”, ή χρησιμοποιούσα κάποιες άλλες παρόμοιες ευγενικές προσφωνήσεις. Ούτε και τη διαφορά ηλικίας που είχαμε λογάριαζε. Η πρώτη επικοινωνία που είχα με τον Τζίμη, ήταν δι’ αλληλογραφίας. Του έγραψα ένα γράμμα, για να τον ευχαριστήσω, για τα τριάντα δολάρια, που είχε αποφασίσει να δίνει κάθε χρόνο, στον πρώτο μαθητή της έκτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου....

• Θέατρο Παπαδημητρίου στη Χαλκίδα. Ένα όνομα μια ιστορία.

  18 Νοεμβρίου 2012
  Ήταν μια συνηθισμένη σχολική μέρα πριν από μερικά χρόνια. Το προηγούμενο βράδυ τα παιδιά του σχολείου είχαν διοργανώσει μία εκδήλωση στο Δημοτικό θέατρο Παπαδημητρίου. Όταν κάποια στιγμή ρώτησα τα παιδιά να μου πουν, γιατί το θέατρο που βρισκόντουσαν την προηγούμενη βραδιά έχει αυτό το όνομα, διαπίστωσα ότι κανένα δεν ήξερε να μου απαντήσει. Τότε δεν μου είχε κάνει και μεγάλη εντύπωση. Το θεώρησα φυσιολογικό. Από τότε μέχρι και σήμερα έχει περάσει πολύς καιρός....

• Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα

  10 Νοεμβρίου 2012
  -Ρε παππού εσύ θυμάσαι ποιόν είχες παππού; Ήταν μία από τις πρώτες ερωτήσεις που έκανα στον παππού μου όταν ήμουν μικρός. Ο παππούς μου (ο Γιάννης ο Μούντριχας, ή πιο γνωστός σαν «ο Γιαγκούλας») χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια για να καταλάβει αν μιλάω σοβαρά, ή αν του κάνω πλάκα και μου λέει με ύφος που έχει κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο κυνηγό, ή μεγάλο ψαρά και εσύ τον ρωτάς αν ξέρει από κυνήγι, ή από ψάρεμα....

• Οι γάμοι του χωριού

  10 Οκτωβρίου 2012
  Ευχαριστώ πολύ τον εφημέριο του χωριού μας, Πατέρα Αλέξανδρο, που μου εμπιστεύτηκε το βιβλίο, στο οποίο έχουν καταγραφεί οι γάμοι που έγιναν στο χωριό μας από το 1914 μέχρι και το 1941. Μπόρεσα έτσι, με την βοήθεια και των γενεαλογικών δένδρων, να κάνω την αντιγραφή και τις απαραίτητες διορθώσεις και συμπληρώσεις. ...

• Τα Αλώνια του Χωριού

  10 Ιούλίου 2012
  Η σπορά, το θέρισμα και το αλώνισμα Κείνα τα χρόνια οι βροχάδες ξεκινάγανε από τις 20 του Σεπτέμβρη με το παλιό. Με το σημερινό από τις αρχές Οκτωβρίου. Το παζάρι τότε γινότανε 14 – 26 Οκτωβρίου. Είχαμε πολλές βροχάδες τον Οκτώβριο μήνα. Έβαζε νερά κει μέσα που είναι οι καλύβες (στον Άγιο Δημήτριο), κόντευε να τους πάρει το νερό τους εμπόρους τότε. Εμείς με τον πατέρα μου και όλος ο κόσμος βέβαια, αρχινάγαμε να σπέρνουμε από τις 10 Οκτωβρίου και έπειτα....